Liczy się dobry początek

Podstawowym celem każdego wystąpienia jest wzbudzenie zainteresowania słuchaczy. Uwagę należy przykuć od pierwszego momentu, nie możemy dopuścić, by słuchacze poczuli się znudzeni, dlatego dobrze zacząć niebanalnie – zagadką, dowcipem, jakimś kontrowersyjnym stwierdzeniem, słowem czymś, co pozwoli skupić na sobie uwagę przybyłych.

Nie nudzić

Jakie są cechy dobrego przemówienia? Naturalność, autentyczność, swoboda, prostota, odwoływanie się do przykładów i czasami humor. Oprócz merytorycznego przygotowania, ważna jest umiejętność panowania nad głosem i ciałem. Oczywiście bardzo dużo zależy też od osobowości przemawiającego, nie każdy może być Stevem Jobsem. Właściwe przygotowanie i przećwiczenie swojego wystąpienia zwiększa szanse na powodzenie.

Ukryć tremę

Trema dotyczy prawie każdego. Sam fakt, że uwaga każdej osoby siedzącej na sali jest skoncentrowana na nas wzbudza emocje – czasami paraliżujące, czasami mobilizujące.

Nigdy do końca nie usuniemy tremy, ale możemy nauczyć się mówić mimo niej. Pierwszym krokiem w jej przezwyciężaniu jest zaakceptowanie samego faktu… tremy. Drugim krokiem jest nauczenie się, jak sobie z nią radzić. Jak to robić? Za pomocą regulowania oddechu i napięcia mięśniowego. U większości z nas w sytuacjach stresowych pojawia się tendencja do oddychania wysiłkowego lub płytkiego. Kontrolowanie własnego oddechu pomaga zapanować nad gwałtownymi reakcjami organizmu, np. paniką.

Komunikacja niewerbalna

Około 10 proc. wszystkich docierających informacji odczytujemy ze słów, około 30 proc. wnioskujemy z tonu głosu, tempa i dynamiki wypowiedzi, ale aż 60 proc. z mowy ciała. Dlatego właśnie błędem jest przygotowanie wystąpienia tylko pod kątem merytorycznym, trzeba i przećwiczyć mowę ciała. A jak to wygląda w praktyce? Oto garść dobrych rad:

- wyprostuj się, rozluźnij ramiona, stój pewnie

- staraj się wodzić wzrokiem po całej publiczności

- od czasu do czasu uśmiechaj się

- nie gestykuluj nachalnie

- zmieniaj ton głosu, dynamizuj wypowiedź.